"Śpiew na dwa głosy nocną porą" to tytuł jednego z opowiadań najbardziej charakterystycznych dla pisarstwa Weissenborna, bo traktujących o sferze ludzkiej psychiki i okrucieństwie wzajemnych odniesień między ludźmi połączonymi wspólnym losem. Tematyka innych utworów prezentowanych w książce jest bardzo różnorodna - od obrazków obyczajowych po groteskę społeczną czy zapisy stanów świadomości ludzi psychicznie chorych, odtrąconych przez społeczeństwo. Weissenborn posługuje się swoją wiedzą psychiatryczną dla ukazania ludzi cierpiących. Literatura ta nie zgadza się z porządkiem świata, który skazuje człowieka na samotność wobec choroby, starości i śmierci. Bogactwo formalne prozy Weissenborna dobrze służy zobrazowaniu kondycji ludzkiej i stanów duchowych bohaterów jego opowiadań czy to u progu dorosłego życia, czy pod koniec egzystencji.